کدام کشنده موجود در ایران، کروز کنترل تطبیقی دارد

کروز کنترل تطبیقی (ACC) یک فناوری ایمنی (و حتی رفاهی) نوظهور برای خودروهای سواری و تجاری است و تا چندی پیش هیچ کشنده‌ای در ایران به سیستم کروز کنترل تطبیقی مجهز نبود. این تکنولوژی به حدی جدید است که بسیاری از خودروهای سواری ایران نیز هنوز به (ACC) مجهز نشده‌اند. کروز کنترل تطبیقی در دهه ۱۹۹۰ عمدتاً توسط خودروسازان ژاپنی از جمله میتسوبیشی، نیسان و تویوتا ارائه می‌شد. البته مرسدس بنز، جگوار، بی‌ام‌و، آئودی، لانچیا، رنو، فولکس‌واگن، سوبارو و کادیلاک نیز از پیشگامان اولیه در استفاده از ACC طی دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی هستند.
اولین سیستم ACC که به بازار ایالات متحده راه یافت، سال ۲۰۰۱ در لکسوس LS ۴۳۰ مورد استفاده قرار گرفت. این سیستم کنترل کروز از لیزری پویا و حسگری مبتنی بر لیزر برای تخمین مسافت ترافیک استفاده می‌کند.
تکنولوژی کروز کنترل دستیار راننده است و به کاربر کمک می‌کند بدون فشردن دائمی پدال گاز، خودرو با سرعت ثابتی حرکت کند. این فناوری رانندگی را راحت‌تر می‌کند چرا که پای راست راننده در مسافرت‌های طولانی آزاد می‌‌شود و خستگی راننده در مسیرهای طولانی را کاهش می‌‎دهد؛ با فراگیر شدن این فناوری، نقائصی آشکار و خودروسازان به دنبال بهبود عملکرد آن رفتند.
قدمت تکنولوژی کروز کنترل تطبیقی به 30 سال نمی‌رسد و عمر این فناوری در خودروهای تجاری بسیار کمتر از سی سال است. اشکالات کروز غیرتطبیقی در نشیب و فرازهای جاده و همینطور موانع پیش‌روی خودرو خودش را نشان داد. در واقع رانندگان زمانی که سیستم کروز غیرتطبیقی را فعال می‌کردند، خودرو نمی‌توانست فشار بر موتور در نشیب و فرازهای جاده را کنترل کند و بعضا فشار زیادی به موتور وارد می‌‌آمد. از سویی دیگر کروزهای غیرتطبیقی در مواقعی که مانعی ناگهانی در مسیر قرار می‌گرفت دردسرآفرین می‌شدند.